'' ''

Τα χρόνια περνάνε κι εσύ ακόμα εδώ.

Να βλέπεις τις ίδιες εικόνες, να ακούς τους ίδιους ήχους ...

Δε σε αγγίζει ο χρόνος πια. Αγνοείς την ύπαρξή του.

Καμιά ορμή δε μπορεί να σε παρασύρει.

Είσαι άδειος από συναισθήματα.

Έχεις μείνει ξερός και στεγνός.

Το δέρμα σου έχασε το χρώμα του.

Τα μάτια σου έχασαν τη λάμψη τους.

Το μυαλό σου έπαψε να σκέφτεται.

Η καρδιά σου ξέχασε να υπάρχει.

Τα δάκρυα των ματιών σου ξέπλυναν καθετί ζωντανό που είχε μείνει πάνω σου.

Ο πόνος εξάντλησε την ένταση της καρδιάς σου.

Το παγωμένο και θαμπό σου βλέμμα μαρτυράει το κενό της ψυχής σου.

Άσχημο να νιώθεις κενός , δίχως συναισθήματα.

Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που δεν έχεις τίποτα να πεις.

Σα να μην έχεις ζήσει τίποτα.

Σα να μη γνώρισες κανέναν.

Προσπαθείς με όση δύναμη σου έχει απομείνει να θυμηθείς, αλλά το μόνο που θυμάσαι

είναι εικόνες δίχως συναισθήματα.

Εικόνες που δε σε αγγίζουν. Εικόνες που τις βλέπεις σα να είσαι ο παρατηρητής.

Σα να μην είναι δικές σου. Σα να μην τις έζησες εσύ.

Έψαχνες τον εαυτό σου μέσα από τους άλλους , αλλά κατέληξες να χαθείς ολοκληρωτικά μέσα σε αυτούς.

Δεν έμεινε τίποτα για' σενα.

Έχασες την ανθρωπιά σου ...

''Τείχη Προστασίας'' ...

Έμαθες να ζεις μόνος σου

μ'έναν τρόπο που έπρεπε για να επιβιώσεις

Άφησες στην άκρη τα Θέλω σου κι έβαλες μπρος τα πρέπει σου.

Νόμιζες ότι αφοσιώθηκες υπερβολικά στον εαυτό σου αλλά ανακάλυψες ότι απομακρύνθηκες αρκετά από αυτόν .

Ξέχασες ποιος είσαι .

Μέχρι σήμερα αναρωτιέσαι και

ψάχνεις να βρεις Κάτι που μια ζωή έψαχνες ,

γιατί όταν έβρισκες αυτό που αναζητούσες, φοβισμένος, το έθαβες τόσο καλά

που ξεχνούσες .

Κατάφερες να μείνεις ανεπηρέαστος, να ελέγχεις το ΕΓΩ σου .

Εσύ και μόνο εσύ κρατούσες στα χέρια σου την ποιότητα και τη δόση της οποιαδήποτε επιρροής ...

Όμως ξέχασες τα θέλω σου..

Κυριάρχησε ο φόβος , έγινες υπερπροστατευτικός με τον εαυτό σου ...

Δεν ξέρεις ποιον να ρωτήσεις, ποιον να ακολουθήσεις, ποιον να εμπιστευτείς .

Έχεις χαθεί σε έναν κόσμο που δεν τολμάς να ζήσεις μαζί του.

Νιώθεις ξένος.

Δεν αναγνωρίζεις και δε σε αναγνωρίζει τίποτα ...

* Το Πολύχρωμο Κορίτσι *

Κάποτε γνώριζα ένα κορίτσι με πολλά χρώματα ...

Ήταν χαρούμενο, είχε στόχους, ήξερε τι ήθελε, έκανε προσπάθειες για να

αποκτήσει πράγματα που είχαν αξία για κείνη !

Έκανε όνειρα, σχέδια, όμορφα σενάρια !

Ήταν αισιόδοξη ! Πίστευε στο καλό !!

Ήταν αθώα , πολλές φορές και αφελής !

Αγνοούσε την πονηριά και ζούσε στο δικό της όμορφο κόσμο !

Με τον καιρό πέτυχε τους στόχους της, πραγματοποίησε τα όνειρά της,

απέκτησε πολλά απ'όσα ήθελε .

Άλλαξε... Μεταμορφώθηκε από ένα παιδί σε ένα μεγάλο παιδί !

Άλλαξαν οι στόχοι της ...

Τώρα πια παλεύει για να μη χάσει την αθωότητά της, τα ιδανικά της.

Παλεύει για να σώσει ό,τι παλιό έχει απομείνει μέσα της .

Θέλει να προστατευτεί από τους έξω.

Δε θέλει όμως να απομονωθεί.

Δε θέλει να ζει μόνη της .

Θέλει να ρισκάρει.

Πρέπει να ρισκάρει τότε ...

Και το ρίσκο ...

Θα παραμείνει ένα όμορφο, πολύχρωμο και διαφορετικό κορίτσι ή

θα γίνει κι αυτή ασπρόμαυρη ?

Η Ζωή στη χώρα των Θαυμάτων !

Τα' χω βάλει με όλους ...

Μα πάνω απ' όλα με τον εαυτό μου που έχει μάθει

να κρύβεται και εντέλει να χάνεται ...

Να χάνεται τόσο έντονα που πλέον να μην ξέρει

πώς να φανερωθεί .

Τρέχει, τρέχει να βρει μια λύση κι απ' τις τόσες που βρίσκει ,

χάνει τη μία και μοναδική , την ιδανική .

Πόσο εύκολα δημιουργούνται τα προβλήματα .

Πόσο εύκολα λύνονται και πόσο εύκολα χάνεται το μυαλό .

Οι σκέψεις ένας λαβύρινθος και το μόνο σωτήριο νήμα ,

η Λογική .

Θέλει κόπο και χρόνο για να βρεις την έξοδο .

Θέλει εξυπνάδα, γνώση, εμπειρία .

Θέλει να περάσεις από πολλά εμπόδια, να δοκιμαστείς και

να δοκιμάσεις .

Δύσκολο να επιβιώσεις στη χώρα των Θαυμάτων ...

Αναζητώντας τη δημιουργία του πιο όμορφου παζλ...

Όσο έχεις δύναμη δε θέλεις να βλέπεις τον κόσμο

με αρνητικό μάτι, παρά μόνο να τον κατανοείς και

να καταλήγεις στην όμορφη, θετική πλευρά του.

Όταν έχεις απογοητευτεί αρκετές φορές στη ζωή

θέλει κότσια και μεγάλη δύναμη για να το κάνεις αυτό ...

Ξέρεις ότι κάποιες στιγμές (ίσως και τις περισσότερες )

ξεφεύγεις από τον αισιόδοξο δρόμο σου , αλλά ευτυχώς υπάρχουν

οι "πινακίδες αισιοδοξίας " που μπορούν να στον υπενθυμίσουν

και να τον ξαναβρείς.

Δε θέλεις να χαθείς. Θέλεις να ξέρεις την πορεία

αλλά όχι και τον προορισμό.

Η ασφαλής πορεία σου εξασφαλίζει τη μαγεία του προορισμού

και γι'αυτό δε θες να φοβάσαι.

Θέλεις μόνο να αφεθείς ...

Να γνωρίσεις, να ακούσεις, να κοιτάξεις, να αγγίξεις, να μυρίσεις, να νιώσεις

με όλες σου τις αισθήσεις τη ΖΩΗ .

Δε φοβάσαι να τη γνωρίσεις. Φοβάσαι μόνο για το αντίθετο.

Εκφράζεις τις σκέψεις σου, γιατί δε θες να ξεχάσεις ποιος είσαι.

Θες να σε κουβαλάνε τα κομμάτια σου που σιγά - σιγά

και ένα - ένα δημιουργούν το δικό σου, ατομικό παζλ, που εύχεσαι

να είναι από τα πιο όμορφα ...

Πολιορκημένες Σκέψεις ...

Λόγια ψεύτικα, λόγια αληθινά...

Και τα δύο έχουν την ίδια αξία

μέχρι να καταλήξουν σε εκείνη ή την άλλη πράξη .

Άνθρωποι που παρασυρόμενοι από τον ενθουσιασμό τους ,

παρασύρουν και τους άλλους ...

Λόγια σαν τις μυθικές Σειρήνες

που ο γλυκός τους ήχος, σε ταξιδεύει σε

μία επικίνδυνη κατάσταση που πάντα προσπαθούσες να αποφύγεις .

Λόγια που σου επιφύλαξε η μοίρα ...

Είσαι ό,τι έζησες .

Είσαι αυτό που γνωρίζεις και αγνοείς .

Είσαι όλα αυτά που σε πλήγωσαν και σε έκαναν ευτυχισμένο .

Είσαι αυτό που επηρέασε ένα κομμάτι από το Εγώ μου ...

H σοφία θέλει βλακεία ??

Είναι δύσκολο να γράψεις , όταν δεν είσαι έντονα

συναισθηματικός άνθρωπος, όταν αποφεύγεις καταστάσεις στη ζωή σου

και δε ρισκάρεις...

Ίσως να είμαι μια από ''αυτούς''...

Ευτυχώς , όμως , που υπάρχουν οι ''άλλοι'' και

μου εξασφαλίζουν το προβλέψιμο της ζωής...

Τίποτα από αυτά που θα γράφω δε θα με αντιπροσωπεύει

για πάντα και συνέχεια...

Μπορεί και καθόλου...

Θα παραμείνω ένα αμίλητο στόμα και

ίσως να μη χρειαστεί να πέσω σε ανθρώπινα λάθη...

Δίχως λάθη, το μαγαζάκι της ''Αλήθειας'' θα είναι

πάντα κλειστό για μένα...

Έξω από τη βιτρίνα της θα θαυμάζω ένα σωρό άλλα πράγματα που

δε θα μπορέσω ποτέ να αγγίξω ή να γευτώ...

Η γνώση μάλλον δεν είναι από μόνη της αρκετή...

Θέλει εκείνη την εμπειρία, την επαλήθευση ή την απόρριψή της...

Αυτή μου τη γνώση θέλω κι εγώ κάποτε να επαληθεύσω, πέφτοντας

σε ένα σωρό ανθρώπινα λάθη...

Άλλωστε , ως άνθρωπος , δε μπορώ να ξεφύγω από την ιδιότητά μου...

Τα λάθη και η αποτυχία μου , κρύβουν τη μεγαλύτερη επιτυχία μου ...

Μάλλον μόλις ξεστόμισα τη μεγαλύτερη βλακεία μου ....